بسم الله
به دولت حق بدهید. بعد از چرخاندن همزمان چرخ کارخانهها و صنعت هستهای، بعد از بازگرداندن عزت به پاسپورت ایرانی (که شاهکارش را در محدودهی مجاز حرکت وزیر خارجهمان در نیویورک دیدیم!)، بعد از ایجاد چنان رونقی که خود مردم میگویند دیگر به یارانه نیازی نداریم، هیچ وعده و کار بر زمینماندهای نمانده جز حضور ن در ورزشگاهها؛ که عزم دولت برای رفع خداپسندانهی این مشکل و دغدغهی اساسی هم جزم شده.
اصلا کاری با اولویت بیشتر از این قابل تصور است؟!
درباره این سایت