بسم الله
اخیرا فتوای دو تن از مراجع بزرگوار تقلید رسانه‌ای شد که در آن، ساخت فیلمی درباره‌ی شمس و مولوی را حرام دانسته‌اند. هر دو نیز در متن فتواشان به این اشاره کرده‌اند که دو فرد یاد شده، از اهل تصوف هستند و ترویج آن‌ها جایز نیست.
من نه مولوی و شمس را می‌شناسم و نه قضاوتی درباره‌شان دارم و نه خودم را در حدی می‌دانم که به دو فقیه استخوان‌خرد‌کرده در فقه و اصول ایراد بگیرم یا فتوای‌شان را تأیید کنم. فقط برخی عکس‌العمل‌ها را دیدم که عجیب بود.
مثلا برخی به سلسله‌ی عرفایی اشاره کرده‌اند که از مرحوم شوشتری و ملاحسین‌قلی همدانی تا آیت‌الله قاضی (و بعد از ایشان) را در برمی‌گیرد که بسیار مقید به شریعت هستند (در عصر خودمان مثلا علامه حسن‌زاده و آیت‌الله بهجت را در نظر بگیرید). من که نفهمیدم ربط این سلسله‌ی مقید به شریعت، به دفاع از شمس و مولوی چیست؟!
عکس‌العمل جالب دیگر استناد به سخنانی از حضرت امام یا حضرت آقا بود در تأیید ابن‌عربی و مولوی. این استناد اگر برای نشان دادن اختلاف نظر علما در مورد این افراد باشد حرفی نیست؛ اما اگر به قصد محکوم کردن و زیر سؤال بردن دیدگاه فقهی مخالف باشد کار درستی نیست. اختلاف بین فقها امری به درازای علم فقه است و فهم قاعده‌مند هر فقیهی برای خود و مقلدینش حجت. و می‌دانیم که تقلید برای فقیه حرام است. رهبری حتی درباره‌ی نظرات کارشناسی (که احتمالا مرتبط با اداره‌ی مملکت‌اند) فرمودند مخالفت با نظر رهبری اشکالی ندارد. تکلیف اختلاف‌نظر فقهی که بسیار روشن‌تر است.
درباره این سایت